DES GUIRLANDES


Het leven is een feest
Maar je moet zelf de slingers ophangen


zaterdag 17 januari 2015

Graphite oftewel zwart



Vorige week bedacht ik opeens (ja, echt opeens) dat ik de plank in de keuken zwart wilde. Eigenlijk ben ik niet zo’n ‘zwart-type’ maar voor deze plank leek het me toch wel wat.


Eerder had ik met een proefpotje ‘graphite’ van Annie Sloan een oud blik geschilderd.
 
 
Dit blik komt bij oude tantetjes vandaan. Ik sprak al eerder over deze tantes, zussen van mijn oma. Oma en de tantes leven niet meer, maar veel van hun spullen zijn in de familie bewaard gebleven. De tantes hadden een kruidenierswinkeltje. Denk aan zoiets als in het Openluchtmuseum. Uit die winkel komt dit blik. Na wat rekenen moet het rond de 100 jaar oud zijn. Het heeft een tijd bij mijn moeder in de kelderkast gestaan. Toen mijn moeder verhuisde, kreeg ik het blik. Er zat plakplastic op, dat moest eraf! Maar toen ik het eraf trok, trok ik de oorspronkelijke verflaag voor een groot gedeelte mee. Vandaar dus die grijze verf.
 
 
En vorige week moest de witte plank eraan geloven.

 

Maar de verf uit het nieuwe potje ‘graphite’ viel toch zwarter uit dan de verf die ik op het blik smeerde. Toch ik ben wel tevreden. Eigenlijk was de plank nog het enige witte geval in de keuken en er is juist best veel zwart in deze ruimte.



Het gasfornuis, het granieten aanrechtblad, de houten knoppen aan de deurtjes en lades, de vensterbank. Maar ook bijvoorbeeld de gietijzeren braadpan, de emaillen fluitketel en de brocante bakblikken.


De plank heeft mijn lieve man een aantal jaren geleden zelf gemaakt. Toen ‘ie wit was, was ik er al heel blij mee, maar in ’t zwart past hij eigenlijk ook heel goed in het geheel. Beter zelfs.


Graphite van Annie Sloan is geen harde kleur, het heeft een zweem van grijs en bruin en het is supermat. Het is mooi, landelijk zwart.
Ik ben nog steeds geen ‘zwartfan’ maar mooi zwart is niet lelijk.
Dat is gebleken.


Groetjes,

Barry

vrijdag 9 januari 2015

2015

 

Zijn we zomaar opeens in het jaar 2015 aanbeland!
Alles is weer ‘normaal’, geen spoortje sinterkerst en nieuw meer te bekennen.

(Nou ja ‘normaal’. Ik wilde deze post woensdagavond plaatsen maar heb even gewacht. Schokkend nieuws uit mijn geliefde stad Parijs. Vreselijk! )


Deze week reed ik op mijn fietsje ook weer richting het werk en na een halfuur was ik al vergeten dat ik notabene veertien dagen vrij was geweest.

Afgelopen maandag heb ik de kerstboom eruit gegooid (dit moet je niet letterlijk nemen hoor). Het optuigen gaat sneller dan het aftuigen want in welk doosje zaten nou ook alweer welke ballen? En waarom past het nu opeens niet meer? Afijn, ’s middags om half 4 zat ik met een kop thee op de bank in een zeer opgeruimde, stofvrije en schone huiskamer.

Ik vloog weer op. Snel foto’s maken! Want voor je het weet komt er weer van alles binnenstormen.
 
 
Onze nieuwe oude salontafel had ik nog niet laten zien. Sinds eind oktober hebben we die. Ik was de oude zo zat! Eigenlijk vond ik die al een tijd te groot voor onze huiskamer.

Toevallig hoorde ik van kennissen dat ze voor een andere inrichting hadden gekozen. Bijna de complete inboedel ging weg, zo ook een oud grenen salontafel. Een echte oude! Die van ons was wel grenen maar niet oud (inmiddels wel al 27 jaar). Nu hebben we een nieuwe véél oudere tafel (misschien wel 127 jaar). Eigenlijk is het een oude keukentafel waarvan de poten korter gezaagd zijn. Vroeger hadden niet zoveel mensen een salontafel. Stel je voor, dan was je chique...



Manlief heeft de tafel helemaal kaal gemaakt, er zat een dikke laag was op.
Het onderstel heb ik geverfd met de krijtverf van Jeanne d’Arc Living in de kleur stone grey, een mooie lichtgrijze tint. Daarna heb ik het bovenblad in de donkere was van Annie Sloan gezet en hier en daar het onderstel ook een veeg gegeven. Ook heb ik het onderstel op sommige plekjes en hoekjes wat doorgeschuurd.


En nu is tie zo

Ik ben er heel blij mee. We hebben gewoon meer ruimte!
Misschien in het echt niet eens zoveel maar optisch gezien zeker wel. Deze tafel is kleiner qua oppervlakte maar staat ook hoger op z’n poten en dat maakt het ook ruimtelijker

 
 

O ja, er waren lezers die vroegen om het recept van de cranberry cheesecake die ik maakte als dessert op eerste kerstdag. Inmiddels heb ik deze taart al een twééde keer gemaakt.
Echt, hij is verrukkelijk.


Dit is niet te lezen maar het recept komt uit dagblad Trouw: (klik)
Ik zeg: "maken die taart" je zult er geen spijt van krijgen.
Allemaal een fijne zaterdag en zondag toegewenst.

en groeten,

Barry